Όταν είδα πρώτη φορά την ταινία "Despicable me" είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ με τα minions, που έλεγα ότι σίγουρα κάτι θα κάνω κάποια στιγμή με αυτά. Ήταν γλυκά, συμπαθητικά και αστεία. Και μετά το ξέχασα...
Ήρθε η δεύτερη ταινία και ξαφνικά τα minions έγιναν μόδα. Κουκλάκια, θήκες για κινητά ακόμα και μασκαράδες. Μα είναι δυνατόν; Αφού την είχα την ιδέα πριν, γιατί δεν την αξιοποίησα, εεεεε;
Ακόμα κι έτσι, βρήκα την ευκαιρία και έφτιαξα ένα τσόχινο για τη λαμπάδα του Άγγελου. Η λαμπάδα βέβαια -κατόπιν παραγγελίας- ήταν μία από αυτές τις διαφημιζόμενες (μην τα ξαναλέμε, εγώ αυτές τις μισώ).
Και πάλι με βαριά καρδιά και καημό μεγάλο αγοράσαμε μία λαμπάδα που εμείς δε συμφωνούσαμε. Εύλογα θα πει κάποιος "Γιατί την πήρες τότε;" Έλα ντε... γιατί; Μάλλον για να μη δω την απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του όπως είχε γίνει πέρσι, που η πρώτη αντίδραση ήταν αποθαρρυντική. Τελικά βέβαια, κατόπιν εορτής, η λαμπάδα του άρεσε, αλλά εγώ ήδη είχα περάσει στεναχώρια που κατά κάποιο τρόπο "τον απογοήτευσα".
Φέτος λοιπόν αγνοώντας και βάζοντας στην άκρη τα δικά μας "πιστεύω" πήγαμε μαζί και πήρε τη λαμπάδα που ήθελε ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε, μέχρι που είδε τη λαμπάδα του αδερφού του. Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα που καλύτερα να μην το ανοίξουμε τώρα.
Ως γνωστόν το κερί ήταν σκέτο με ένα αυτοκόλλητο. Ήρθαμε μετά τα ψώνια στο σπίτι και το στολίσαμε με το κατιτίς που είχα φτιάξει. Δείτε λοιπόν πώς έγινε...
 |
| Ο Άγγελος με πράσινο μαλλί. Ο κομμωτής βλέπετε είναι λίγο προχωρημένος. |
Ας ελπίσουμε ότι του χρόνου θα καταφέρουμε να ευχαριστηθούμε όλοι την αγορά της λαμπάδας.
Ως την επόμενη ανάρτηση... καλά να περνάτε!
