Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Empanadas ή αλλιώς αργεντίνικα κρεατοπιτάκια

Μεγάλη μέρα σήμερα για τους ποδοσφαιρόφιλους. Τελικός παγκοσμίου κυπέλλου!

Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα φανατική φίλαθλος του ποδοσφαίρου, τολμώ να πω ότι έχω παρακολουθήσει κάποιους αγώνες φέτος. Και δεν εννοώ μόνο της Ελλάδας. Άλλωστε τους αγώνες της Ελλάδας νομίζω ότι τους είδαν όλοι, άντρες γυναίκες, ποδοσφαιρόφιλοι ή μη. Ξεχειλίζει η εθνική υπερηφάνεια σε κάθε γκολ και στις νίκες οι δρόμοι γεμίζουν γαλανόλευκες σημαίες και εκστασιασμένους οπαδούς. Το χειρότερό μου βέβαια είναι οι πανοπλίες και οι περικεφαλαίες, αλλά τι να κάνουμε; Ο καθένας εκφράζεται όπως νομίζει.

Στο σημερινό αγώνα τα πράγματα φαίνονται ξεκάθαρα. Απ' τη μια η Αργεντινή, που σύμφωνα με κάποιους "ειδικούς" αν και έφτασε τελικό, θα μπορούσε να έχει καλύτερη παρουσία σε αυτό το μουντιάλ, και απ' την άλλη η Γερμανία, που μετά από την ιστορική νίκη 1-7 επί της Βραζιλίας θεωρείται φαβορί. Το σίγουρο όμως είναι πως εγώ δε θέλω να νικήσει η Γερμανία για τους δικούς μου λόγους κι ας γίνομαι γραφική.
Επομένως...
¡Vamos Argentina!

Ευκαιρία για μάζωξη η σημερινή βραδιά. Θα πάμε στους κουμπάρους μας να παρακολουθήσουμε όλοι μαζί τον αγώνα. Τα 3/4 της παρέας στηρίζουμε Αργεντινή. Για το υπόλοιπο 1/4 δεν είμαι σίγουρη. Θα δείξει το βράδυ.

Ποδόσφαιρο, κουβέντα, μπύρες και μεζέδες. Για να ταιριάζει στην ημέρα αποφάσισα να φτιάξω empanadas. Στην ουσία πρόκειται για αργεντίνικα κρεατοπιτάκια, διαφορετικά από αυτά που συνηθίζουμε εδώ. Θα έλεγα πως είναι "γλυκοπικάντικα" (αν υπάρχει αυτή η λέξη), καθώς η γέμιση περιέχει λίγη ζάχαρη και σταφίδες. Τη συνταγή θα τη βρείτε εδώ.



Με τη νίκη λοιπόν!

Ως την επόμενη ανάρτηση... καλά να περνάτε!

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

Μαυροπίνακας

Είναι γνωστό στους περισσότερους φίλους μου: όταν μαθαίνω κάτι καινούριο, μου γίνεται εμμονή.

Εδώ και πολύ καιρό βλέπω σε διάφορα sites και blogs πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις με τη μπογιά μαυροπίνακα. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα. Σκεφτόμουν τοίχους ολόκληρους ή ντουλάπια της κουζίνας που θα γράφω με κιμωλία μηνύματα στον καλό μου ή τη λίστα με τα ψώνια. Καθώς όμως το σπίτι είναι με ενοίκιο, δεν προχώρησα σε τόσο δραστικές λύσεις. Άσε που είναι λίγο δύσκολο να πάρεις μαζί στο super market μια τέτοια λίστα. Και επιπλέον δεν ξέρω τι γίνεται με τη σκόνη. Αρκετή έχουμε και χωρίς να χρησιμοποιούμε κιμωλίες.

Αφού προμηθεύτηκα ένα κουτάκι μπογιά από εδώ, αποφάσισα να τη χρησιμοποιήσω σε πιο μικρές επιφάνειες και την πλήρωσαν (προς το παρόν) βαζάκια και μπουκαλάκια. Η διαδικασία είναι πανεύκολη και το αποτέλεσμα μου αρέσει πολύ.

Αρχικά με ταινία φτιάχνουμε το πλαίσιο που θέλουμε να βάψουμε. Κάποια άλλη στιγμή θα μπορούσα να πάρω χάρακα, να μετρήσω αποστάσεις και μετά από υπολογισμούς να δημιουργήσω ισομεγέθη κεντραρισμένα πλαίσια. Κάποια άλλη στιγμή όμως. Σε αυτή τη φάση είναι τόσο μεγάλη η ανυπομονησία μου, που τα πλαίσια δημιουργήθηκαν "με το μάτι".

Στη συνέχεια ξεκινάει το βάψιμο. Συνήθως τέσσερις στρώσεις μπογιάς είναι αρκετές. Αφήνουμε να στεγνώσει καλά η μία στρώση και μετά περνάμε τη δεύτερη κ.ο.κ. φροντίζοντας κάθε φορά να βάφουμε με διαφορετική φορά (μία κάθετα, μία οριζόντια).


Περιμένουμε να στεγνώσει πολύ καλά η μπογιά μέχρι την επόμενη μέρα, αφαιρούμε τις ταινίες και πιάνουμε την κιμωλία...


Όμορφα;

Ως την επόμενη ανάρτηση... καλά να περνάτε!!!