Τρίτη 16 Δεκεμβρίου 2014

Το φετινό μας χριστουγεννιάτικο στεφάνι

Κάθε χρόνο ολοκληρώνουμε το χριστουγεννιάτικο στολισμό μας κρεμώντας έξω από την πόρτα μας ένα στεφάνι που μας έχουν κάνει δώρο. Φέτος όμως ήθελα κάτι διαφορετικό, κάτι που να έχω φτιάξει εγώ . 
Ψάχνοντας στο διαδίκτυο βρήκα πολλές και ενδιαφέρουσες ιδέες. Περίμενα λοιπόν τη στιγμή που θα έβγαινα στα μαγαζιά να προμηθευτώ τα κατάλληλα υλικά. Έλα όμως που η υπομονή δεν είναι πάντοτε το πιο δυνατό χαρακτηριστικό μου. 
Ένα απόγευμα που ήμουν μόνη στο σπίτι αποφάσισα να φτιάξω κάτι με υλικά που υπήρχαν ήδη. Αντί για στεφάνι από φελιζόλ, έκοψα ένα από χαρτόνι. Το τύλιξα με βάτα για να γίνει λίγο πιο φουσκωτό και το έντυσα με λινάτσα που είχε περισσέψει από μια άλλη κατασκευή. Για το επόμενο βήμα χρειαζόμουν μπάλες από φελιζόλ, που δεν είχα. Πήρα παλιές εφημερίδες, τις τσαλάκωσα και τους έδωσα τη μορφή μπάλας. Μετά τις τύλιξα με περισσευούμενα μαλλιά. Μπορεί να μην ήταν ακριβώς τα χρώματα που ήθελα, αλλά αυτά είχα, αυτά χρησιμοποίησα. Κόλλησα και ένα ξύλινο στολιδάκι και το στεφάνι ήταν έτοιμο. Και μ' αρέσει!!!!!!!



Ως την επόμενη ανάρτηση... καλά να περνάτε!

Κυριακή 5 Οκτωβρίου 2014

Chilli pops (???)

Η μικρή μου ανιψιά έκλεισε τα 3 και εννοείται πως το γιορτάσαμε με πάρτι. 

Όπως συνηθίζεται τα τελευταία χρόνια κάθε μικρός καλεσμένος φεύγοντας έπαιρνε και ένα δωράκι. Μαζί με το δωράκι πήρε και ένα γλυκάκι. Ήταν ένα cake pop από τη συνταγή που θα βρείτε εδώ με κάποιες μικρές παραλλαγές. Το πιο ευχάριστο όμως είναι ότι τα φτιάξαμε μαζί με την Ελευθερία. Θεία και ανιψιά εν δράσει. Χαρήκαμε όλοι και πιο πολύ η μικρή μας, που ενθουσιάστηκε και έλεγε σε όλους περήφανη ότι τα έφτιαξε εκείνη με τη Ζωή της (αυτή είμαι εγώ!!!) Μόνο που για κάποιον λόγο δεν τα λέει cake pops,  αλλά chilli pops (?)

Δυστυχώς δεν τράβηξα φωτογραφίες κατά την εκτέλεση, μιας και ο συνδυασμός Ελευθερία και μαγειρική-ζαχαροπλαστική δεν αφήνει πολλά περιθώρια να απομακρυνθείς και να πάρεις φωτογραφική μηχανή στο χέρι. Έχουμε όμως από την ημέρα του πάρτι...


Ως την επόμενη ανάρτηση... καλά να περνάτε!

Τετάρτη 13 Αυγούστου 2014

Τσαντάκι φάκελος

Το τσαντάκι φάκελος είναι αξεσουάρ που μου αρέσει πολύ. Είναι κομψά και θηλυκά αλλά λιγάκι δύσχρηστα, καθώς δε χωράνε πολλά πράγματα. Δεν πειράζει όμως. Συνήθως τα χρησιμοποιώ σε επίσημες και βραδινές εξόδους. Κινητό, ταυτότητα, δίπλωμα, λεφτά, ένα κραγιόν και φύγαμε. 

Πρόσφατα βρήκα στο "Βελονιές και κατινιές" ένα νήμα που έχει μέσα πούλιες. Μη φανταστείτε ότι είναι πολύ φορτωμένο. Είναι τόσες όσες χρειάζονται για να δώσουν μια λάμψη. Το πήρα και έφτιαξα ένα μικρό φάκελο και ένα βραχιόλι για δωράκι. Δε χρησιμοποίησα συγκεκριμένο πατρόν, γιατί δε βρήκα κάποιο που να μου αρέσει ιδιαίτερα. Είδα πολλά, πήρα ιδέες και αυτοσχεδίασα. 

Ελπίζω να αρέσουν στην εορτάζουσα. 


Ως την επόμενη ανάρτηση... καλά να περνάτε!

Κυριακή 13 Ιουλίου 2014

Empanadas ή αλλιώς αργεντίνικα κρεατοπιτάκια

Μεγάλη μέρα σήμερα για τους ποδοσφαιρόφιλους. Τελικός παγκοσμίου κυπέλλου!

Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα φανατική φίλαθλος του ποδοσφαίρου, τολμώ να πω ότι έχω παρακολουθήσει κάποιους αγώνες φέτος. Και δεν εννοώ μόνο της Ελλάδας. Άλλωστε τους αγώνες της Ελλάδας νομίζω ότι τους είδαν όλοι, άντρες γυναίκες, ποδοσφαιρόφιλοι ή μη. Ξεχειλίζει η εθνική υπερηφάνεια σε κάθε γκολ και στις νίκες οι δρόμοι γεμίζουν γαλανόλευκες σημαίες και εκστασιασμένους οπαδούς. Το χειρότερό μου βέβαια είναι οι πανοπλίες και οι περικεφαλαίες, αλλά τι να κάνουμε; Ο καθένας εκφράζεται όπως νομίζει.

Στο σημερινό αγώνα τα πράγματα φαίνονται ξεκάθαρα. Απ' τη μια η Αργεντινή, που σύμφωνα με κάποιους "ειδικούς" αν και έφτασε τελικό, θα μπορούσε να έχει καλύτερη παρουσία σε αυτό το μουντιάλ, και απ' την άλλη η Γερμανία, που μετά από την ιστορική νίκη 1-7 επί της Βραζιλίας θεωρείται φαβορί. Το σίγουρο όμως είναι πως εγώ δε θέλω να νικήσει η Γερμανία για τους δικούς μου λόγους κι ας γίνομαι γραφική.
Επομένως...
¡Vamos Argentina!

Ευκαιρία για μάζωξη η σημερινή βραδιά. Θα πάμε στους κουμπάρους μας να παρακολουθήσουμε όλοι μαζί τον αγώνα. Τα 3/4 της παρέας στηρίζουμε Αργεντινή. Για το υπόλοιπο 1/4 δεν είμαι σίγουρη. Θα δείξει το βράδυ.

Ποδόσφαιρο, κουβέντα, μπύρες και μεζέδες. Για να ταιριάζει στην ημέρα αποφάσισα να φτιάξω empanadas. Στην ουσία πρόκειται για αργεντίνικα κρεατοπιτάκια, διαφορετικά από αυτά που συνηθίζουμε εδώ. Θα έλεγα πως είναι "γλυκοπικάντικα" (αν υπάρχει αυτή η λέξη), καθώς η γέμιση περιέχει λίγη ζάχαρη και σταφίδες. Τη συνταγή θα τη βρείτε εδώ.



Με τη νίκη λοιπόν!

Ως την επόμενη ανάρτηση... καλά να περνάτε!

Παρασκευή 11 Ιουλίου 2014

Μαυροπίνακας

Είναι γνωστό στους περισσότερους φίλους μου: όταν μαθαίνω κάτι καινούριο, μου γίνεται εμμονή.

Εδώ και πολύ καιρό βλέπω σε διάφορα sites και blogs πόσα πράγματα μπορείς να κάνεις με τη μπογιά μαυροπίνακα. Ενθουσιάστηκα με την ιδέα. Σκεφτόμουν τοίχους ολόκληρους ή ντουλάπια της κουζίνας που θα γράφω με κιμωλία μηνύματα στον καλό μου ή τη λίστα με τα ψώνια. Καθώς όμως το σπίτι είναι με ενοίκιο, δεν προχώρησα σε τόσο δραστικές λύσεις. Άσε που είναι λίγο δύσκολο να πάρεις μαζί στο super market μια τέτοια λίστα. Και επιπλέον δεν ξέρω τι γίνεται με τη σκόνη. Αρκετή έχουμε και χωρίς να χρησιμοποιούμε κιμωλίες.

Αφού προμηθεύτηκα ένα κουτάκι μπογιά από εδώ, αποφάσισα να τη χρησιμοποιήσω σε πιο μικρές επιφάνειες και την πλήρωσαν (προς το παρόν) βαζάκια και μπουκαλάκια. Η διαδικασία είναι πανεύκολη και το αποτέλεσμα μου αρέσει πολύ.

Αρχικά με ταινία φτιάχνουμε το πλαίσιο που θέλουμε να βάψουμε. Κάποια άλλη στιγμή θα μπορούσα να πάρω χάρακα, να μετρήσω αποστάσεις και μετά από υπολογισμούς να δημιουργήσω ισομεγέθη κεντραρισμένα πλαίσια. Κάποια άλλη στιγμή όμως. Σε αυτή τη φάση είναι τόσο μεγάλη η ανυπομονησία μου, που τα πλαίσια δημιουργήθηκαν "με το μάτι".

Στη συνέχεια ξεκινάει το βάψιμο. Συνήθως τέσσερις στρώσεις μπογιάς είναι αρκετές. Αφήνουμε να στεγνώσει καλά η μία στρώση και μετά περνάμε τη δεύτερη κ.ο.κ. φροντίζοντας κάθε φορά να βάφουμε με διαφορετική φορά (μία κάθετα, μία οριζόντια).


Περιμένουμε να στεγνώσει πολύ καλά η μπογιά μέχρι την επόμενη μέρα, αφαιρούμε τις ταινίες και πιάνουμε την κιμωλία...


Όμορφα;

Ως την επόμενη ανάρτηση... καλά να περνάτε!!!

Σάββατο 19 Απριλίου 2014

Λαμπάδων συνέχεια



Η Ανάσταση είναι πλέον σε απόσταση αναπνοής και εγώ τρέχω τελευταία στιγμή να φτιάξω λαμπάδες και για άλλα αγαπημένα πρόσωπα -πέραν των βαφτιστηριών- μιας και πριν δεν υπήρχε χρόνος. 

Έφτιαξα μια νεράιδα (δε θα πω Tinkerbell, γιατί δε θυμίζει και πολύ αυτή της Disney) κλέβοντας την ιδέα από εδώ. Στόλισα με αυτή τη λαμπάδα της ανιψιάς μου. Ήταν μαζί με ένα πολύ ωραίο παιχνιδάκι που της πήρε η νονά της μετά από παραγγελία της μικρής -ούτε καν τρίχρονης- τσαούσας. Το παιχνίδι έφυγε, το κερί έμεινε σκέτο κ.λ.π. 


Οι υπόλοιπες είναι για ενήλικες. Ρίξτε μια ματιά.
Με δαχτυλίδι

Με τσόχινη κλειδοθήκη
Με καραμελίτσες-σοκολατάκια

Με το minion Carl (και ναι, είναι για τον καλό μου)



Με θαλασσόξυλο και αστερία
Καλό Πάσχα σε όλους!!!

Ως την επόμενη ανάρτηση... καλά να περνάτε!

Παρασκευή 18 Απριλίου 2014

Πασχαλινά αυγά

Εδώ και χρόνια προβληματιζόμουν αρκετά για την ποιότητα και την καταλληλότητα των βαφών για τα πασχαλινά αυγά. Δεν είναι και ό,τι καλύτερο να τρως ένα αυγό που έχει περάσει από βαφή.

Προσπάθησα να βάψω αυγά με υλικά από τη φύση, παντζάρια, σπανάκι, φύλλα από κρεμμύδι. Το αποτέλεσμα ήταν απογοητευτικό. Απορώ με τις φωτογραφίες που βλέπω κατά καιρούς σε διάφορα sites.

Η λύση βρέθηκε στο ψυγείο και το ντουλάπι μου. Ακολουθώντας αυτές τις οδηγίες, έφτιαξα πριν τρία χρόνια τα πιο όμορφα αυγά που έχω ποτέ "βάψει" και τα πιο αθώα, μιας και δεν περνάνε από βαφή. Άσε που γίνονται τόσο σκληρά, που κανείς δεν μπορεί να αναμετρηθεί μαζί μου στο τσούγκρισμα.

Έτσι έκανα και φέτος.



Καλό Πάσχα σε όλους!

Ως την επόμενη ανάρτηση (που δεν αργεί)... καλά να περνάτε!


Πέμπτη 17 Απριλίου 2014

Δαχτυλίδια με υγρό γυαλί

Το υγρό γυαλί το έχω ξαναχρησιμοποιήσει. Δεν είναι δύσκολο, απλά θέλει λίγη προσοχή.

Έφτιαξα λοιπόν πάλι δύο δαχτυλιδάκια, ένα για εμένα και ένα για μια φίλη. Στο δικό μου είναι η αδυναμία μου, η ανιψιά μου, και στης φίλης μου το "Φιλί" του Gustav Klimt, πίνακας που έχω χρησιμοποιήσει και στο παρελθόν για δαχτυλίδι. 

 

Ως την επόμενη ανάρτηση... καλά να περνάτε!

Minion για τη λαμπάδα του Άγγελου

Όταν είδα πρώτη φορά την ταινία "Despicable me" είχα ενθουσιαστεί τόσο πολύ με τα minions, που έλεγα ότι σίγουρα κάτι θα κάνω κάποια στιγμή με αυτά. Ήταν γλυκά, συμπαθητικά και αστεία. Και μετά το ξέχασα...

Ήρθε η δεύτερη ταινία και ξαφνικά τα minions έγιναν μόδα. Κουκλάκια, θήκες για κινητά ακόμα και μασκαράδες. Μα είναι δυνατόν; Αφού την είχα την ιδέα πριν, γιατί δεν την αξιοποίησα, εεεεε; 

Ακόμα κι έτσι, βρήκα την ευκαιρία και έφτιαξα ένα τσόχινο για τη λαμπάδα του Άγγελου. Η λαμπάδα βέβαια -κατόπιν παραγγελίας- ήταν μία από αυτές τις διαφημιζόμενες (μην τα ξαναλέμε, εγώ αυτές τις μισώ). 

Και πάλι με βαριά καρδιά και καημό μεγάλο αγοράσαμε μία λαμπάδα που εμείς δε συμφωνούσαμε. Εύλογα θα πει κάποιος "Γιατί την πήρες τότε;" Έλα ντε... γιατί; Μάλλον για να μη δω την απογοήτευση ζωγραφισμένη στο πρόσωπό του όπως είχε γίνει πέρσι, που η πρώτη αντίδραση ήταν αποθαρρυντική. Τελικά βέβαια, κατόπιν εορτής, η λαμπάδα του άρεσε, αλλά εγώ ήδη είχα περάσει στεναχώρια που κατά κάποιο τρόπο "τον απογοήτευσα". 

Φέτος λοιπόν αγνοώντας και βάζοντας στην άκρη τα δικά μας "πιστεύω" πήγαμε μαζί και πήρε τη λαμπάδα που ήθελε ή τουλάχιστον έτσι νόμιζε, μέχρι που είδε τη λαμπάδα του αδερφού του. Αυτό όμως είναι ένα άλλο θέμα που καλύτερα να μην το ανοίξουμε τώρα. 

Ως γνωστόν το κερί ήταν σκέτο με ένα αυτοκόλλητο. Ήρθαμε μετά τα ψώνια στο σπίτι και το στολίσαμε με το κατιτίς που είχα φτιάξει. Δείτε λοιπόν πώς έγινε...

Ο Άγγελος με πράσινο μαλλί. Ο κομμωτής βλέπετε είναι λίγο προχωρημένος.


Ας ελπίσουμε ότι του χρόνου θα καταφέρουμε να ευχαριστηθούμε όλοι την αγορά της λαμπάδας.

Ως την επόμενη ανάρτηση... καλά να περνάτε!


Δευτέρα 14 Απριλίου 2014

Name banner για τη λαμπάδα της Μαριχρύσας

Long time, no see...

Οι αναρτήσεις όλο και αραιώνουν. Η αλήθεια είναι ότι για πολλούς και διάφορους λόγους δεν υπήρχε χρόνος, ούτε και διάθεση για να ασχοληθώ με αυτό το blog. Έλα όμως που φτάνει το Πάσχα (ευτυχώς που υπάρχουν οι γιορτές!) και βρήκα λίγο χρόνο (και διάθεση) να γράψω κάτι.

Η αφορμή ήταν η λαμπάδα για τη βαφτιστήρα. `Εχω ξαναπεί ότι η λαμπάδα πέφτει σε εμάς χρόνο παρά χρόνο, καθώς υπάρχουν και άλλοι νονοί. Φέτος λοιπόν είναι η σειρά μας και αποφασίσαμε να πάρουμε στη μικρή αυτό ακριβώς που ήθελε. Μια "λαμπάδα-κονσέρβα" όπως τις αποκαλώ.

Με βαριά καρδιά και καημό μεγάλο, πήγαμε και αγοράσαμε ένα τεράστιο κουτί, που είχε μέσα ένα κινητό και ένα ρολόι της Minnie καθώς και ένα σκέτο φούξια κερί με ένα κακόγουστο αυτοκόλλητο πάνω. Το υπόλοιπο κουτί... αέρας κοπανιστός.

Πόσο να αντέξω η άμοιρη; Ε, δεν άντεξα και έβαλα το χεράκι μου να μεταμορφώσω το κερί. Έμεινα πιστή στο θέμα και έφτιαξα ένα τσόχινο κρεμαστό banner με το όνομά της. Ιδού...




 Ως την επόμενη ανάρτηση... καλά να περνάτε!