Μεγάλη μέρα σήμερα για τους ποδοσφαιρόφιλους. Τελικός παγκοσμίου κυπέλλου!
Αν και δεν είμαι ιδιαίτερα φανατική φίλαθλος του ποδοσφαίρου, τολμώ να πω ότι έχω παρακολουθήσει κάποιους αγώνες φέτος. Και δεν εννοώ μόνο της Ελλάδας. Άλλωστε τους αγώνες της Ελλάδας νομίζω ότι τους είδαν όλοι, άντρες γυναίκες, ποδοσφαιρόφιλοι ή μη. Ξεχειλίζει η εθνική υπερηφάνεια σε κάθε γκολ και στις νίκες οι δρόμοι γεμίζουν γαλανόλευκες σημαίες και εκστασιασμένους οπαδούς. Το χειρότερό μου βέβαια είναι οι πανοπλίες και οι περικεφαλαίες, αλλά τι να κάνουμε; Ο καθένας εκφράζεται όπως νομίζει.
Στο σημερινό αγώνα τα πράγματα φαίνονται ξεκάθαρα. Απ' τη μια η Αργεντινή, που σύμφωνα με κάποιους "ειδικούς" αν και έφτασε τελικό, θα μπορούσε να έχει καλύτερη παρουσία σε αυτό το μουντιάλ, και απ' την άλλη η Γερμανία, που μετά από την ιστορική νίκη 1-7 επί της Βραζιλίας θεωρείται φαβορί. Το σίγουρο όμως είναι πως εγώ δε θέλω να νικήσει η Γερμανία για τους δικούς μου λόγους κι ας γίνομαι γραφική.
Επομένως...
¡Vamos Argentina!
Ευκαιρία για μάζωξη η σημερινή βραδιά. Θα πάμε στους κουμπάρους μας να παρακολουθήσουμε όλοι μαζί τον αγώνα. Τα 3/4 της παρέας στηρίζουμε Αργεντινή. Για το υπόλοιπο 1/4 δεν είμαι σίγουρη. Θα δείξει το βράδυ.
Ποδόσφαιρο, κουβέντα, μπύρες και μεζέδες. Για να ταιριάζει στην ημέρα αποφάσισα να φτιάξω empanadas. Στην ουσία πρόκειται για αργεντίνικα κρεατοπιτάκια, διαφορετικά από αυτά που συνηθίζουμε εδώ. Θα έλεγα πως είναι "γλυκοπικάντικα" (αν υπάρχει αυτή η λέξη), καθώς η γέμιση περιέχει λίγη ζάχαρη και σταφίδες. Τη συνταγή θα τη βρείτε εδώ.
Με τη νίκη λοιπόν!
Ως την επόμενη ανάρτηση... καλά να περνάτε!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου